سبک معماری هنر نو سبکی است که در اواخر قرن نوزده پدید آمد و تا اوایل قرن بیستم هم بیشتر دوام نداشت. این سبک از معماری بیشتر از اشکال طبیعت و گیاهان ایده می‌گرفت و از شکل ظاهری آن‌ها بهره می‌برد. انحنا و خمیدگی از ویژگی‌های این سبک از معماری است. معماری هنر نو عمر کوتاهی داشت و در این مدت کوتاه شهر پاریس از این سبک بسیار استفاده کرد.
این سبک را چگونه تشخیص دهیم: خطوط خمیدگی و استفاده تزیینی از اشکالی که شبیه به گیاهان بودند از ویژگی‌های اصلی این سبک است.
این سبک را در کجا ببینیم: موزه اورتا در بروکسل، ورودی متروی پاریس و ساختمان لاویروت در پاریس از مهم‌ترین مکان‌هایی هستند که از سبک معماری هنر نو بهره می‌برند.
منبع: http://www.kojaro.com